بازم دمشون گرم از ۶ به بعد محدودیت گذاشتن بعد همه تو اینستا خندیدن و جوک ساختن بعد از اونم استوری بیرون رفتن گذاشتن خب شما که شعور رعایت کردن نداری دیگه چرا به دولت گیر می دی؟ بقرآن یه چیزهایی به مردم دیگه برمی گرده توی مترو محدودیت گذاشتن ولی به زور می خوان بشینن یا کنار هم بایستن که یه وقت ۲ دقیقه دیرتر نرسن توی استوری ها و عکس ها هم که خداروشکر دیدارها برقراره دیگه اینم دولت باید بهتون بگه آخه؟! چقدر مسخره اس

آخرین باری که ملی و راه نرفته اش رو دیدم توی سینما موقع اکرانش بود دیروز دوباره دلم خواست دانلودش کنم و ببینمش ولی این سری نترسیدم و نگفتم ای کاش زنده ملی زنده بمونه بلکه از ته قلبم دلم میخواست بمیره چون می دونستم توی ایران با این قوانین، با این سنت ها جایی با این خانواده جایی برای زندگی بدون سرکوفت نداره جایی واسه امنیت و کمی آرامش نداره

داشتم به تسلیم شدن فکر می کردم ولی یاد رمان آبکی مورد علاقه ام افتادم همیشه آرزوم بود پارتنرم مثل اون پسر باشه همونقدر اختلاف سنی (فکر کنم ۱۲ یا کمی بیشتر بود) همونقدر توجه همونقدر علاقه همونثدر اعتماد همونقدر حمایت و همونقدر مردونگی باید صبر کنم من ۶ سال صبر کردم هرچند سال که باشه بازم روش صبر می کنم تا آدم درست پیدا بشه آدم واقعی